در سال 1937زیستشناس فرانسوی واژه ی پروکاریوتیک (هسته ی ابتدایی) را برای توصیف باکتری ها و واژه ی یوکاریوتیک
(هسته ی حقیقی) را برای سایر سلول ها پیشنهاد کرد. امروزه این جدایی بین پروکاریوت ها و یوکاریوت ها توسط زیست شناسان به عنوان مبنای واگرایی تکامل، پذیرفته شده است، همچنین بر اساس شواهد به دست آمده، در طول عمر کره ی زمین تنها دو نوع سلول به وجود امده است؛ پروکاریوت ها و یوکاریوت ها در مقابل با پیشرفتهایی که در میکروسکوپ الکترونی ایجاد شد، تفاوت های سلولی بیشتری آشکار شد که موجب ارائه ی پیشنهاد های جدید برای طبقه بندی موجودات شد.
نظام رده بندی
دانشمندان در قرابت بین موجودات و نحوهی طبقه بندی آنها به یک اجماع واحدی رسیده اند که موجودات زنده را در 3قلمرو و 6 فرمانرو تقسیم بندی نمایند.باتوجه به درخت فیلوژنتیکی که در شکل میبینیم:
پروکاریوت ها شامل دو قلمرو و دو فرمانرو می باشند:
قلمرو آرکیآ ⟵ فرمانرو آرکیباکتری ها
قلمرو یوباکترها ⟵ فرمانرو باکتری ها
یوکاریوت ها شامل یک قلمرو و 4فرمانرو میباشند:
قلمرو یوکاریا ⟵ -1فرمانرو آغازیان -2فرمانرو قارچ ها -3فرمانرو گیاهان -4فرمانرو جانوران
پروکاریوت ها
ساختار سلولی پروکاریوت ها به طور اساسی از سلول های دیگر موجودات زنده متفاوت است.
در سال های اخیر انالیز جزئیات توالی DNAاز ارگانیسم های پروکاریوتی متنوع، باعث میکروبشناسان برای پروکاریوت ها دو
سلسله معیین کنند:
قلمرو آرکیآ که فرمانرو، آرکیباکتری ها از آن منشا میگیرد و قلمرو یوباکترها که فرمانرو یوباکترها از آن منشا میگیرند. برای
سادگی به یوباکترها، «باکتری» میگوییم.
ارکی باکتری ها علاوه بر داشتن توالی DNAای که آنها را از یوباکتری ها متمایز میکند حاوی غشاهای سلولی با ساختار
شیمیایی متفاوت از یوباکترها و یوکاریوت ها میباشند.
بسیاری از آرکیآ ها در شرایط غیر معمول رشد میکنند مثلا نمک دوست ها (هالوفیل)ها که نیازمند به غلظت بالایی از نمک
هستند تا بتوانند زنده بمانند یا ترومواسیدوفیل ها (حرارت و اسیددوست) در دمای 80درجه سلیسیوس در مرداب های گوگردی جایی که PHکمتر از 2است زندگی میکنند و میتوانند با ترکیب کردن اب و Co2گاز متان( )CH4تولید میکنند.
بیشتر سلول های پروکاریوتی، بسیار کوچکاند و معمولا قطرشان از 0/5تا 5میکرومتر متغیر است و در مقایسه با سلول های
یوکاریوتی که قطری بین 10تا 100میکرون دارند بسیار کوچک اند، بنابراین اندازهی سلول های پروکاریوتی حدود یک هزارم
اندازه ی سلول های یوکاریوتی کوچک، و طولشان حدود یک دهم طول آنهاست.
البته یک استثنای مهم در پروکاریوت ها مربوط به باکتری غول پیکر تیومارگاریتا نامیبینسیس است که قطری در حدود 750
میکرون دارد و با چشم غیر مسلح کاملا قابل مشاهده است.
بیشتر پروکاریوتها تک سلولیاند، ولی برخی از گونه های آنها با ایجاد کلونی یا رشته هایی، به صورت دائم یا موقت، پرسلولی های کاذب را ایجاد می کنند و دارای سلول های اختصاصی میباشند


ادامه دارد... (در پست های بعدی!)